Ef ekki hefði verið fyrir Bobi Pólverja væri móðir mín að fjárfesta á líkkistunni minni... og ég sæti ekki hérna í mestu makindum bloggandi.
Datt næstum því úr kæliturninum... um 10m fall (ef ekki meira) en bitarnir hefðu dregið úr fallinu.
Steig ofan á spýtu sem lá ofan á, að ég hélt, þremur bitum - en hún náði ekki yfir á þriðja bitann (og ég steig akkúrat á þann part spýtunnar). Var búin að taka saman einhver skröll og skiptilykla; sem sagt með báðar hendur fullar. Vogarafl - spýtan niður og ég með. Bobi greip mig... Eitt stykki "ach, sjæse" vall upp úr mér og síðan fór ég að hlæja :Þ Bobi sagði mér að tveir aðrir hefðu lent í því sama og ég, Rafao og Mihai.
Ég kenni engu öðru um en þreytu, búin að vinna of mikið og sofa of lítið.
Ég ákvað að særa stolt mitt aðeins og fór því heim.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli